Pojęcie dżucze pojawiło się po raz pierwszy w grudniu 1955 roku po śmierci Józefa Stalina, podczas przemówienia Kim Ir Sena „O wykorzenieniu dogmatyzmu i formalizmu i ustawienia Dżucze w pracy ideologicznej”. Tak jak oświadczył Sławoj January Guzowski, członek towarzystwa przyjaźni polsko-koreańskiej, dżucze „było ono próbą odnalezienia własnej drogi ku rewolucji Kim Ir Sena”. To co wypływało z jego przemówienia było jednocześnie deklaracją nowej drogi jaką odtąd miała podążać Korea Północna.
wieża dżucze - źródło prywatne
Idea dżucze, czyli idea samodzielności, to pochwała wewnętrznej autonomii i niezależności Korei Północnej. Jest to samodzielność w ideologii-czyli odrzucenie tego wszystkiego, co nie uwzględnia możliwości, tradycji, przeszłości historycznej, aspiracji dążeń mieszkańców Korei. Niezależność w polityce-czyli nie uleganie ingerencjom państw z zewnętrz. Miało to na celu uniknięcie zatracenia przez państwo swojej suwerenności. Samodzielność ekonomiczna- czyli twórcze rozwijanie zdolności własnego narodu przy równoprawnej wymianie handlowej ze światem. Samoobrona własnego kraju- rozwijanie własnego przemysłu obronnego, opartego na własnej myśli technicznej, surowcach i mocach wytwórczych.
Dla koreańskich przywódców miało to oznaczać większą możliwość swobodnego działania w kreowaniu nowego ładu społeczno- gospodarczego. Oznaczało to również kres ślepego naśladownictwa i powielania wzorców radzieckich i chińskich.
Idea ta powstała ze względu na wewnętrzną i zewnętrzną sytuację kraju. Rozpoczęto od tego momentu pisać nową historię partii, państwa i samego Kim Ir Sena. Zaczęto intensyfikować kult wodza i tworzyć na jego temat legendy. Na dzień dzisiejszy z ideologii dżucze została wieża dżucze w Pjongjangu, 170-metrowa konstrukcja, która stanowi symbol północnokoreańskiej ideologii.
northkorea.pl
